Τρίτη 8 Δεκεμβρίου 2009

Μια εικόνα, 348 λέξεις.

Τον Δημήτρη Χαντζόπουλο δεν τον γνωρίζουμε προσωπικά βέβαια. Τον γνωρίζουμε μόνο από τις γελοιογραφίες του οι οποίες, να πούμε, μας αρέσουν πολύ. Δεν ξέρουμε επίσης τις πολιτικές του απόψεις με ακρίβεια και σε λεπτομέρειες. Υποθέτουμε πάντως και μάλλον μετά βεβαιότητας ότι ο άνθρωπος δεν είναι δεξιός, ούτε τυπικά ούτε ουσιαστικά.

Τα λέμε αυτά ως εισαγωγή, για να γίνει σαφές ότι τα όσα θα σχολιάσουμε με αφορμή την εικονιζόμενη σημερινή (χθεσινή) γελοιογραφία του στα «Νέα», δεν υποκρύπτουν καμία προσωπική πολιτική αντίθεση. Πολύ περισσότερο επειδή, χωρίς να είμαστε γελοιογράφοι σε καθημερινή εφημερίδα, κατανοούμε την πίεση που ασκεί η Δαμόκλειος σπάθη του ρολογιού, πίεση που συχνά δεν επιτρέπει λεπτές εμβαθύνσεις, ακόμα κι αν υπάρχουν τέτοιες δυνατότητες, όπως κατά την άποψή μας συμβαίνει με τον Δημήτρη Χαντζόπουλο. Ωστόσο, η συγκεκριμένη γελοιογραφία είναι προβληματική.

Είναι μια γελοιογραφία που στηρίζεται σε μια εξίσωση. Εξίσωση απλή και γι’ αυτό ολόσωστη. 1+1=2. Όπου το πρώτο 1 αντιστοιχεί σε έναν νεκρό, το δεύτερο 1 σε έναν άλλο νεκρό, οπότε, «απλώ τω τρόπω», το αποτέλεσμα δεν μπορεί παρά να είναι 2, δηλαδή δύο νεκροί. Στοιχειώδες. Elementary που θα έλεγε κι ο Sherlock Holmes.

Στοιχειώδες λάθος λέμε εμείς. Γιατί αυτή η εξίσωση προϋποθέτει την ανιστορική «ανάγνωση» των γεγονότων που οδηγεί στην εξομοίωση παρεμφερών αλλά ριζικά διαφορετικής τάξης ζητημάτων.

Κατ’ αυτόν τον τρόπο, η περίπτωση του Θάνου Αξαρλιάν, ατυχούς θύματος -αλλά όχι στόχου- της ατομικής πολιτικής τρομοκρατίας της «17 Νοέμβρη», εξομοιώνεται, ως νεκρός, με την περίπτωση του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου που έπεσε θύμα -ακριβώς και απολύτως αντίστροφα- επειδή αποτέλεσε στόχο ένστολου οργάνου της Δημοσίας Τάξεως (όχι κ. επικοινωνιολόγοι του ΠΑΣΟΚ, εμείς τουλάχιστον δεν θα σας κάνουμε το χατίρι να μιλήσουμε για «Προστασία του πολίτη»…)

Αυτή η «πραγματιστική» αποτύπωση φυσικά, καθολικώς εφαρμοζόμενη, μπορεί να οδηγήσει σε διανοητικά τερατουργήματα. Ο Ποινικός Νόμος φροντίζει να προφυλάσσει την κοινωνική ζωή από αυτά, διακρίνοντας τον φόνο εξ αμελείας από αυτόν τον εκ προμελέτης.

Αντίστοιχος «Πολιτικός Νόμος» καθολικής εφαρμογής που να προφυλάσσει από ισοπεδωτικές ερμηνείες δεν υπάρχει βεβαίως. Έτσι, στην Πολωνία π.χ., η προβολή κομμουνιστικών συμβόλων καθίσταται ποινικό αδίκημα από τούδε και στο εξής. Και κάπως έτσι, το σφυροδρέπανο εξομοιώνεται και «νομικά» -επιτέλους!- με τη σβάστικα...

Στοιχειώδες;

3 σχόλια:

orpheas είπε...

Παιδιά, καλησπέρα.
Μανία σας μονότονη η προσκόλληση στο αξίωμα : «ότι εκπορεύεται εξ αριστερών είναι καλό και ότι εκ δεξιών, κακό», πέραν της απεραντολογίας που αποπροσανατολίζει και απομακρύνει το ζήτημα από την ουσία του.
Ο γελοιογράφος έχει απόλυτο δίκιο στη τραγικότητα των θανάτων και στη σχεδόν ομοιότητα των περιπτώσεων, με αντίστροφο πρόσημο.
Ο μεν Αξαρλιάν πήγε από σπασμένους υαλοπίνακες, ο δε Γρηγορόπουλος από εξοστρακισμένη σφαίρα.
Και οι δύο δεν ήταν στόχοι. Γιατί μη μου πείτε ότι ο ανόητος μπάτσος που πυροβόλησε ξέρει να παίζει μπιλιάρδο με το περίστροφο. Γιατί, αν ναι, τότε θα ήταν ο Λούκυ Λουκ !
Ανατρέξατε στα επίσημα πορίσματα των συμβάντων.
Όμως αυτές οι λεπτομέρειες μας μάραναν και χάνουμε τη ουσία. Το σωστό θα ήταν να μην υπάρχουν ούτε Θάνοι, ούτε Αλέξηδες. Κι αυτό θα γίνει μόνο αν σιγήσουν τα, πάσης φύσεως, όπλα.
Οι ένοπλοι αγώνες φέρνουν θύματα αλλά δεν φέρνουν νίκες. Οι νίκες έρχονται με τους πολιτικούς αγώνες. Κι αν πιστεύετε ότι τον σκεπτόμενο, απλό, πολίτη τον κερδίζουν οι βίαιες ενέργειες, πλανάστε. Μίσος βγάζουν και χολή, και τίποτε άλλο.Και παίρνουν σαν αντίδωρο την απέχθεια.
Αν αυτό αποτελεί το ζητούμενο, έχει καλώς. Προχωρήστε περήφανα ! Αν, όμως, στοχεύουν ψηλότερα, μάλλον "προς κέντρα λακτίζουν". Η απέχθεια και αποστροφή της κοινωνίας δεν είναι κέρδος ! Είναι ζημιά μεγάλη στις ιδέες.
Τρομοκρατικές οργανώσεις, θεσμικά και σαφώς, δεν πρέπει να υπάρχουν, αλλά Αστυνομία, σίγουρα , ναι..
Άρα . Αστυνομία – Τρομοκρατία : 1 – 0 !

LeftG700 είπε...

Φίλε ORPHEAS,


Ε όχι και να μας χρεώνεις την άποψη "ό,τι εκπορεύεται εξ αριστερών είναι καλό"! Δηλαδή είπαμε ή υπονοήσαμε ότι η περίπτωση του άτυχου Αξαρλιάν αποτελεί έναν "δίκαιο" ή "αναγκαίο" θάνατο;;;

Είπαμε απλώς ότι τέτοιες ισοπεδωτικές λογικές οδηγούν σε διαστρεβλώσεις.

Ακόμα και η υπόθεση ότι ο Κορκονέας δεν ήθελε να σκοτώσει (προσωπικά δεν την απορρίπτουμε), δεν εξομοιώνει τα δύο περιστατικά. Δεν ήθελε να σκοτώσει, αλλά πυροβόλησε προς αυτόν. Η 17η σκόπευε τον Παλαιοκρασσά.

Δεν νομίζεις ότι κάνει κάποια "μικρή" διαφορά;


Τα λέμε.

orpheas είπε...

Παιδιά θα με τρελάνετε.
Δηλαδή το αν λέγεται Παλαιοκρασσάς η Νεοκρασσάς το υποψήφιο και αθώο θύμα παίζει κανένα ρόλο;
Άλλο το να θέλεις, ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ, να σκοτώσεις κι άλλο το να πυροβολείς από μ...ία, γιά να το παίξεις μάγκας και εξουσία. Βεβαίως και έτσι, σαν ηλιθιότητα, δεν αλλάζει το αποτέλεσμα γιατί ένας θάνατος είναι πάντα θάνατος, κι εμείς τώρα ομφαλοσκοπούμε από την ασφαλή θέση του...ζωντανού !
Εγώ θέλω το θάνατο να τον αποφασίζει ο Πλάστης κι όχι οι ανόητοι άνθρωποι. Είτε ηλίθιοι αστυνομικοί είναι, είτε ηλίθιοι τρομοκράτες. Γιά μένα το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Και το βιολί αυτό θα ήθελα να σταματήσει.
Εσείς μπορείτε να βοηθήσετε προς αυτή τη κατεύθυνση, έχει καλώς.
Έχετε συγκροτημένη σκέψη και νομίζω, ναι.
Θα είναι αρκετό και μόνο η αποδοχή αυτής της άποψης.
Ας πιστεύει καθένας ότι θέλει και να μάχεται γιά τις ιδέες του. Απόλυτα θεμιτό και ευκταίο, γιατί έτσι προχωράει ο κόσμος. Όμως χωρις περίστροφα, μπαζούκας, μολότωφ ή ότι διάολο άλλο φέρνει το θάνατο. Την ανυπαρξία σ' αυτούς που φεύγουν και την οδύνη σ' αυτούς που μένουν.
Ο κόσμος, νομίζω, έχει φτάσει σε σημείο πολιτισμού ώστε να μπορεί να λύνει τις διαφορές του χωρίς βία και χωρίς αίμα.

Και να μη ξεχνάτε το παλιό σύνθημα που λέγαμε τότε, γιά πλάκα, στο ΕΜΠ και που σήμερα γίνεται πιό επίκαιρο από ποτέ : " Αφήστε τα μίση και πιάστε το γ... σι" !

Τα ματαξαναλέμε !