Παρασκευή 12 Νοεμβρίου 2010

Tara (25.7.1998 – 12.11.2009). In memoriam.


Τέτοια μέρα πέρυσι, ένα από τα επίτιμα μέλη του blog μας έχασε για πάντα την αγαπημένη του Tara. Μας ζήτησε να ανεβάσουμε στη μνήμη της το ποίημα του Γιάννη Ρίτσου «Ο Ντικ», που μελοποίησε ο Θάνος Μικρούτσικος και τραγούδησε η Μαρία Δημητριάδη. Και παρακαλεί τα όποια σχόλια να είναι γι’ αυτόν ή για όσους και όσα εκείνος αγάπησε. Εξ άλλου, όπως μας διευκρίνισε, δεν κάνει καμία διαφορά. Στα όνειρά του βλέπει πάντα την Τάρα ζευγάρι με τον Ντικ, να αγαπάνε τους ίδιους ανθρώπους και να περνοδιαβαίνουν κάτω από τις ίδιες Σημαίες…


Ο Ντικ

Η πέτρα σταυρωμένη από τον άνεμο
Ο άνεμος η σιγαλιά
Δεν ακούγεται τίποτα
Μόνο το καρδιοχτύπι της πέτρας
Κι η πέτρα της καρδιάς μου δουλεύεται
Με τον θυμό και με τον πόνο
Βαριά, σιγά και σταθερά

Μπόλικη πέτρα
Μπόλικη καρδιά
Να χτίσουμε τις αυριανές μας φάμπρικες
Τα λαϊκά μέγαρα
Τα κόκκινα στάδια
Και το μεγάλο μνημείο των ηρώων της επανάστασης

Να μη ξεχάσουμε και το μνημείο του Ντικ
Ναι, ναι του σκύλου μας του Ντικ
Που τον σκοτώσαν οι χωροφυλάκοι
Γιατί αγάπαγε πολύ τους εξόριστους
Να μην ξεχάσουμε σύντροφοι τον Ντικ
Τον φίλο μας τον Ντικ
Που γάβγιζε τις νύχτες
Στην αυλόπορτα αντίκρυ στη θάλασσα
Κι αποκοιμιόταν τα χαράματα
Στα γυμνά πόδια της λευτεριάς
Με τη χρυσόμυγα του αυγερινού
Πά στο στυλωμένο αυτί του

Τώρα ο Ντικ κοιμάται στη Λήμνο
Δείχνοντας πάντα το ζερβί του δόντι
Μπορεί μεθαύριο να τον ακούσουμε πάλι
Να γαβγίζει χαρούμενός σε μια διαδήλωση
Περνοδιαβαίνοντας κάτου απ’ τις σημαίες μας
Έχοντας κρεμασμένη στο ζερβί του δόντι
Μια μικρή πινακίδα «κάτω οι τύραννοι»
Ήταν καλός ο Ντικ

11 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

αχ, το θυμάμαι καλά το περσινό σας ποστ (μου φαίνεται είμαι η πιο παλιά πια εδώ μέσα)
σήμερα είναι και 20 χρονια από το θανατο του Ρίτσου και ακούσαμε το πρωί στο κόκκινο τον Ντικ.
λκ

bernardina είπε...

Φίλε,
σε νιώθω... :(((

Επίτιμος είπε...

Μπερναντινα σ' ευχαριστω πολυ. Τα παιδια να τ' αγαπας ειναι απο καλη γενια. Νασαι καλα.

bernardina είπε...

Επίτιμε,
για τα (Κ)λεφτόπουλα λες; Ναι, το ξέρω. Είναι ψυχούλες!
Όσο για τα φευγάτα τετράποδα συντροφάκια μας... Μου λείπουν όλα όσα ζέσταναν τη ζωή μου.

Επίτιμος είπε...

Ναι γι αυτα λεω. Οπως το λες ψυχουλες. Μουδωσες χαρα στη στενοχώρια μου σημερα. Και πάλι νασαι καλα.

not_me είπε...

καλημερα

LeftG700 είπε...

Φίλη λ.κ.,


Μετά λόγου γνώσεως σου λέμε ότι αυτό το 'αχ' σου συγκίνησε πολύ τον Επίτιμο...

Καλημερίζουμε!


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλη bernardina,


Μην τον παρεξηγείς τον Επίτιμο για την ...προώθηση που μας έκανε. Τα συνηθίζουν κάτι τέτοια οι παλιοί αριστεροί!... ;-)

Καλημερίζουμε!


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε george,


Αντικαλημερίζουμε! (Κοίτα να αξιοποιήσεις το Σ/Κ για να τακτοποιήσεις κάποια πράγματα στο καινούργιο σπίτι. Διαφορετικά, σε βλέπουμε να κάνεις Χριστούγεννα ανάμεσα σε κούτες!...).


Τα λέμε

Ανανεωτικός κομμουνιστής είπε...

Συγκινητικό και το ποστ σας και το ποίημα του Ρίτσου.

LeftG700 είπε...

Φίλε ανανεωτικέ κομμουνιστή, σε καλωσορίζουμε στο τσαρδί μας!

Το ποστ, κατά το μεγαλύτερο ποσοστό, δεν είναι δικό μας. Η δε ιδέα (που στην πραγματικότητα ήταν ανάγκη κι όχι ιδέα) ούτε κατά 0,001%. Έπειτα είναι κι ο Μεγάλος Ρίτσος. Τι μένει για μας;

Μόνο να σε ευχαριστήσουμε. Και να πούμε ότι χαιρόμαστε για την όποια συγκίνηση δίνει αυτό το ποστ. Τη χρειαζόμαστε και τη συγκίνηση για να μένουμε όρθιοι...

Κανόνισε να μας έρχεσαι! :-)


Τα λέμε