Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2014

Για όσα από τα παιδιά τού Πολυτεχνείου, ακόμα κι αν μεγάλωσαν κι έχουν αρχίσει να ξεχνάνε, δεν ξέχασαν ποτέ!




Το τραγούδι που έπαιξε μπροστά τους ο Γιάννης Μαρκόπουλος σε πρώτη εκτέλεση και η θρυλική «Ξαστεριά» που τραγούδησε ο Νίκος Ξυλούρης όταν πήγαν στο Πολυτεχνείο κάποιο από τα τρία βράδια της εξέγερσης για να δηλώσουν έμπρακτα την υποστήριξή τους.

Δόξα και τιμή!

ЖΟЖΟЖΟЖΟЖ






4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
spiral architect είπε...

Ναι, από κάτι γελοίους τύπους που γράφουν σε header ότι, "Κάθε Νοέμβρη έχουμε Χούντα και πρέπει να καταλάβετε το Πολυτεχνείο, κάθε Οκτώβρη, Γερμανική κατοχή και πρέπει να αναλάβει το ΕΑΜ, κάθε Μάρτη Τουρκοκρατία και πρέπει να πιάσετε τα Δερβενάκια. Και κάθε χρόνο το νόημα της επετείου είναι επίκαιρο όσο ποτέ. Πόσο γελοίοι πια." και αυτοξεγυμνώνονται.
(απάντηση στον 3:56:00 π.μ.)

LeftG700 είπε...

@Ανώνυμο (Δευτέρα, Νοεμβρίου 17, 2014 3:56:00 π.μ.)


Επί τής ουσίας του σχολίου σου, δηλαδή ότι ο όρος «γενιά τού Πολυτεχνείου» χρησιμοποιείται με εξυβριστικό νόημα, σού απαντάει μια χαρά ο spiral architect, κάτω από σένα. Πάντως, εσύ σίγουρα δεν αντιλήφθηκες ότι δεν μιλάω για «γενιά» αλλά για «παιδιά» τού Πολυτεχνείου. Και μάλιστα όχι για όλα.

Όπως και δεν αντιλήφθηκες ότι δεν επιτρέπονται σχόλια με όνομα «Ανώνυμος» (βλέπε το κείμενο πάνω από το πλαίσιο των σχολίων)


Τα λέμε (όχι ανώνυμα)

LeftG700 είπε...

Γεια σου Σπειροειδή. Χρόνια Πολλά! ;-) :-)