Πέμπτη 4 Φεβρουαρίου 2016

Ηθικοπολιτικό κουίζ (για άτομα προνηπιακής ηλικίας και πάνω): Ποιος είναι ο πολιτικά έντιμος; Και ποιος ο πολιτικός απατεώνας;



 
Ο Φώτης Κουβέλης, ένας εντελώς τελείως εξατμισμένος αριστερός πια, έχει επικριθεί μέχρι υβριστικού χλευασμού από πλείστους όσους Συριζαίους. (Ποιος δεν θυμάται τα συνθήματα της νεολαίας τού τότε ΣΥΡΙΖΑ (Σεπτέμβριος 2012), που αρθρωνόντουσαν σε διάφορες παραλλαγές γύρω από τη σταθερή ομοιοκαταληξία «τα κάνατε κουρέλι – άντε και γαμήσου σύντροφε Κουβέλη»;)

Δικαίως; Κρίνοντας την πολιτική φιλοσοφία που εκφράζει ο Φώτης Κουβέλης από τότε που βγήκαμε εμείς στο κουρμπέτι και την εφαρμοσμένη πολιτική πρακτική που ακολούθησε όταν αποφάσιζε να συγκυβερνήσει με Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ, δικαίως, λέμε εμείς. Όσο για εκείνο το «άντε και γαμήσου», μπορεί να μη μας ακούγεται και πολύ καλά για πολιτική διαδήλωση, αλλά, από την άλλη, δείχνουμε μια κάποια κατανόηση (ιδίως όταν οι «παραπτωματίες» είναι περίπου σειρούλες μας): δεν είναι και προς θάνατον τα δάνεια από τα συνθήματα των γηπέδων –δεν είμαστε δα και Λασκαράτοι… ;-) )

Τελειώσαμε; Όχι δεν τελειώσαμε. Χρωστάμε κάτι.

Ό,τι κι αν εκφράζει πια ο Φώτης Κουβέλης, οφείλουμε να πούμε από εδώ ότι, με εξαίρεση την επιμονή του να αναφέρεται στην πολιτική έννοια «Αριστερά» σαν να αποτελεί ακόμα εκπρόσωπό της –κι εδώ όμως δεχόμαστε ότι το λέει εντίμως, ότι το πιστεύει δηλαδή–, υπήρξε απολύτως έντιμος στον πολιτικό του λόγο. Στρογγύλευε βέβαια τα λόγια του. Αλλά και ποιος δεν τα στρογγυλεύει; Μέχρι κι ο Λένιν το έκανε! Όμως, ποτέ δεν έκρυψε ότι σε σχέση με το ανατολικό ζήτημα της ελληνικής Αριστεράς, το νομισματικό (κατ’ αρχήν) ζήτημα δηλαδή, η σταθερή και αταλάντευτη θέση του ήταν «ευρώ πάση θυσία», ευρώ και ξερό ψωμί.

Με βάση αυτή τη διαπίστωση, λοιπόν, μπορούμε να πούμε ότι ο Φώτης Κουβέλης χλευάστηκε και επειδή υπήρξε πολιτικά έντιμος.

Μπορεί συχνά-πυκνά να είμαστε «κακά παιδιά», αλλά κωλόπαιδα, να μη του το αναγνωρίσουμε αυτό, δεν ήμασταν ποτέ!
 
  

Δεν υπάρχουν σχόλια: