Κυριακή 17 Απριλίου 2016

Μιλάμε για μεγάλη ξεφτίλα! Τέσσερις μαντράχαλοι (ο πέμπτος είναι δικαιολογημένα απών) και να την έχουμε όλοι μαζί μικρότερη ακόμα κι από ...της Angelina Jolie;;;




Αποφράς ημέρα η σημερινή για το ιστολόγιο... Γιατί μάθαμε ότι υστερούμε –κατά πολλούς πόντους, να σημειωθεί– από την αριστεροσύνη που διαθέτει ακόμα και μία γυναίκα τύπου Αντζελίνα Τζολί. (Σκεφτόμαστε τι πανωλεθρία μάς περιμένει, αν τη συγκρίνουμε με αυτήν τού Πάπα, που είναι άντρας, και μας σηκώνεται η τρίχα κάγκελο!)
Δεν το πιστεύετε; Ορίστε διαβάστε τι έγραψε σήμερα ο Νίκος Μπελαβίλας στην Αυγή τής Κυριακής, στην επιφυλλίδα τής πρώτης σελίδας με θέμα το Προσφυγικό Ζήτημα:
Είδαμε συντηρητικούς δημάρχους να παίρνουν το προσφυγικό στις πλάτες τους και πατενταρισμένους αριστερούς τής Αυτοδιοίκησης, χωρίς αιδώ, να εξαφανίζονται φοβούμενοι το πολιτικό κόστος. Είδαμε υπουργούς και περιφερειάρχες να ξενυχτούν στα γραφεία τους ή στο πεδίο επί μήνες, διευθύνοντας οι ίδιοι κάθε διάσωση ναυαγών, τη μετακίνηση ασυνόδευτων παιδιών, την ίδρυση νέων κέντρων φιλοξενίας, την οργάνωση αποστολής προμηθειών, και άλλους να ζυγίζουν, να απέχουν, να προβληματίζονται. Είδαμε ανθρώπους δεξιούς, κεντρώους, σοσιαλιστές, οικολόγους, κομμουνιστές, αναρχικούς, απολίτικους, χριστιανούς, γυναίκες και άντρες να δίνουν την ψυχή τους, αλλά και πρωτοκλασάτα στελέχη τής Αριστεράς, του ΣΥΡΙΖΑ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, της ΛΑΕ, του ΚΚΕ να μην έχουν πει μια λέξη, να μην έχουν δώσει ένα ποτήρι νερό σε πρόσφυγες. Είδαμε οργανώσεις τού ΣΥΡΙΖΑ να πρωτοστατούν και να βρίσκονται άνευ όρων στην πρώτη γραμμή και άλλες, πάλι τού ΣΥΡΙΖΑ, να συζητούν ακόμη το πλαίσιο μιας ξεχασμένης προκήρυξης, ξεχασμένοι και οι ίδιοι από την Ιστορία που γράφτηκε αυτούς τούς μήνες.
Τέλειωσε αυτό και μαζί του τελειώνουν πολλά. Όταν θα μετριόμαστε από εδώ και μπρος, η στάση τής καθεμιάς και του καθενός μας θα έχει επανακαθορίσει την πολιτική μας ταυτότητα, την ανθρωπιά και την «αριστεροσύνη» μας.
Στα πιο σοβαρά τώρα: Δεν έχουν περάσει ούτε δύο εβδομάδες από την ημέρα που γράφαμε:
Για μία ορισμένη μερίδα τής εγχώριας και όχι μόνο Αριστεράς, η γιγάντωση του προσφυγικού και μεταναστευτικού ζητήματος –γιγάντωση που έχει φέρει στην επιφάνεια το αναντίρρητο γεγονός ότι στη βάση τού συγκεκριμένου φαινομένου, όπως και των περισσότερων που βρίσκουμε βολικό να τα αναφέρουμε γενικά και αόριστα ως «ζήτημα», κρύβεται κάποιο πρόβλημα– είναι δώρο εξ ουρανού. Γιατί είναι μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να αποδείξει –στον εαυτό της και στους άλλους, αλλά κυρίως στον εαυτό της–, ότι υπάρχει, ζει και αναπνέει.
Αυτά λέγαμε τότε. Και ήρθε σήμερα ο κύριος Μπελαβίλας να μας δώσει ένα λαμπρό παράδειγμα της νοητικής και ιδεολογικής μετάλλαξης που έχει υποστεί η ξεπουλημένη Αριστερά. Όπου, οι πρόσφυγες γίνονται η αριστερή κολυμβήθρα τού Σιλωάμ όχι μόνο για να εμβαπτιστούν μέσα της οι αριστεροί ριψάσπιδες Ναιναίκοι, αλλά και να μας κουνάνε το δάχτυλο, εγκαλώντας μας ως λειψούς αριστερούς, επειδή δεν χτυπήσαμε πέντε-έξι «γερμανικά νούμερα» στο λιμάνι τού Πειραιά. Και αξίζει εδώ να θυμηθεί κανείς ότι ο κύριος Μπελαβίλας, εκεί γύρω στο 2010, «έκανε χαρτί» με το «Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής» τού Αλέκου Αλαβάνου και άλλων. Τώρα, που προ πολλού «κάνει παιχνίδι» με τον Νέο ΣΥΡΙΖΑ και η Ανατροπή έχει εξοβελιστεί στο πυρ το εξώτερον, είπε να το ρίξει στην Αλληλεγγύη. Και η πλάκα είναι πως φαίνεται να πιστεύει ότι, ως προς την «αριστεροσύνη», έχει πιάσει τον Πάπα απ’ τ’ αρχίδια!
Αρχίδια! Το πολύ-πολύ να πήρε την ευλογία του...

Δεν υπάρχουν σχόλια: