Κυριακή 21 Φεβρουαρίου 2016

«Η Ζωή Κωνσταντοπούλου ανακοινώνει νέο κόμμα στις 8 Μαρτίου». Αντίο Ζωή.



Η φράση εντός εισαγωγικών είναι αντιγραφή από εδώ. Ο (πολιτικός) αποχαιρετισμός στη Ζωή Κωνσταντοπούλου είναι τού ιστολογίου. Με την προϋπόθεση, φυσικά, ότι το ρεπορτάζ δεν είναι μούφα (αν και το γεγονός ότι η είδηση δημοσιεύτηκε από χθες στην εφημερίδα Παραπολιτικά και μέχρι στιγμής δεν υπάρχει διάψευση, λέει πολλά…). 
 

20 σχόλια:

smart asss είπε...

μια χαρά.
άλλη μία απόδειξη του κάθε χωριό κι αριστερά κάθε πόλη κι επανάσταση.
ακόμα μία ιστορική φάρσα.

ελληνοφρενικος είπε...

Ο μα γιατι;;;Τι εκληξη....Η ζωιτσα ηταν κεντρικη ομιλητρια σε προεκλογικες συγκεντρωσεις της λαε.Τι αλλαξε ζωιτσα;;;Δεν βλεπει μαλλον εισοδο της λαε στη βουλη το κοριτσι....

LeftG700 είπε...

Ρε συ, ελληνοφρενικέ, μας ξεφτίλισες! Ο φιλελές από πάνω σου, ο Smart Asss, ‘‘διάβασε’’ καλύτερα τη Ζωίτσα! Δεν ψοφάει για βουλευτιλίκι, δεν είναι τσίπισσα σαν μερικούς λιγούρηδες βουλευτές τού νέου ΣΥΡΙΖΑ. Το αρχηγιλίκι είναι ο καημός της!


Τα λέμε (αλλά μην εκθέτεις την Αριστερά, δίνοντας πόντους στους φιλελέδες! :-) )

ελληνοφρενικος είπε...

Η ζωιτσα φιλε δεν ανηκει και ουτε ανηκε ποτε στην αριστερα......Αυτα μαλλιασε η γλωσσα μου να σας τα λεω αλλα βαρεθηκα......Ενα απλο ψωνιο που κανει το καπριτσιο της ετσι απλα.....ΕΣΕΙΣ ομως της ειχατε δωσει πολιτικη υπεραξια....

LeftG700 είπε...

Φίλε ελληνοφρενικέ,


Άλλα μάς είπες πριν, άλλα μάς λες τώρα. Παλιά τέχνη κόσκινο των Κουκουέδων. Μόλις συλλαμβάνονται οφσάιντ στο χορτάρι, να μεταφέρονται σε πισίνα για γουότερ πόλο! Δηλαδή: το ζήτημα που έθιξε με το σχόλιό του ο Smart Asss, και ακολούθησες κι εσύ πάνω σ' αυτό, δεν ήταν αν η Ζωίτσα ήταν, είναι ή θα είναι κάποτε αριστερή. Αυτό είναι άλλου παπά ευαγγέλιο. Το ζήτημα που έπαιξε ήταν ποια είναι τα κίνητρά της για το κόμμα που πάει να φτιάξει.

Κι εκεί, ο φιλελές Smart Asss σε βούλωσε! Εντάξει; Άσε λοιοπόν τις ντριμπλίτσες και φέρσου σαν κομμουνιστής και άντρας. Ο κομμουνιστής που δεν μαθαίνει από τα λάθη του δεν αξίζει μισό καπίκι (Λένιν -σε ελεύθερη απόδοση)


Τα λέμε

Φιλίστωρ είπε...

Τι έγινε, ρε παιδιά; Γιατί θα βάλετε λουκέτο, στην περίπτωση που η Κωνσταντοπούλου φτιάξει κόμμα; Άμα βάλει λουκέτο το μαγαζί του πι.λαφα, θα βάλετε λουκέτο και σεις; Από πού κι ως πού; (Για αριστερά παιδιά σας είχα, παρά τις κατά καιρούς διαφωνίες μας. Δε σας είχα για groopies του πι.λαφα.)

LeftG700 είπε...

Φίλε Φιλίστορα,


Μάλλον ‘‘διάβασες’’ λάθος τη λιγόλογη ανάρτηση. Ίσως και λίγο επιπόλαια. Δεν αποχαιρετούμε την πολιτική ζωή. Αυτό έλειπε. Αποχαιρετούμε πολιτικά τη Ζωή. Κι αυτό, όχι βέβαια επειδή είμαστε γκρουπάκι τού Λαφαζάνη (δεν έχω χρόνο τώρα να σε παραπέμψω σε κάτι ‘‘σημαιοστολισμούς’’ που του έχουμε κάνει, αλλιώς θα έλεγες «ε, όχι κι έτσι, ρε παιδιά, το παρακάνατε!»).

Χωρίς να μπω σε λεπτομέρειες και πολιτικές αναλύσεις: Η Κωνσταντοπούλου έβγαζε μάτι εδώ και πολύ καιρό ότι το αρχηγιλίκι το έχει στο αίμα της. Ένα το κρατούμενο. Δεύτερο: Δεν νομίζω ότι η ΛΑΕ έχει ανάγκη από ηγέτη-τσαμπούκι (αυτό είναι το κύριο προσόν τής Ζωής και αυτό είναι που της έδωσε τη δημοφιλία που είχε και όποια διατηρεί ακόμα). Έχει ανάγκη από ηγέτη-πουτάνα (πρόχειρα παραθέτω: μπασμένο στην πολιτική ζωή, καλό χαρτογράφο τής πραγματικότητας, διορατικό, με ικανότητα ελιγμών (αλλά και καλή πυξίδα για να μη χάνει τον προορισμό του στη συγκυρία) και ικανότητα πειθούς ακόμα κι όταν η άποψή του αποτελεί αισχρή μειοψηφία –ιδίως τότε). Δεν ξέρω πόσα από αυτά έχει ο Λαφαζάνης. Εκτιμώ όμως ότι η Κωνσταντοπούλου δεν έχει κανένα.

Κοντολογίς: Δεν τραβάω κανένα ζόρι αν μου πει κάποιος «ώρα να πηγαίνει ο Παναγιώτης». Θα φάω όμως τα μουστάκια μου (που δεν έχω) μαζί του αν μου προτείνει στη θέση του την Κωνσταντοπούλου.


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

ΥΓ Φίλε Φιίστορα, παρέλειψα να καλύψω και το άλλο θέμα που βάζεις και το κάνω τώρα:

Φυσικά και δεν πρόκειται να βάλουμε λουκέτο, αν βάλει λουκέτο η ομάδα Λαφαζάνη! «Χίλιους καπεταναίους τους αλλάξαμε!» :-)

LeftG700 είπε...

Φίλε Φιλίστορα,


Για να μη σε αδικώ: είναι και δική μου ευθύνη που λοξοδρόμησες από τη σωστή ερμηνεία τής ανάρτησης. Γιατί δεν φρόντισα να κάνω σαφές ότι ο αποχαιρετισμός απευθυνόταν στη Ζωή. Το έκανα πριν από λίγο. Με αυτή την έννοια το σχόλιό σου με βοήθησε. Οπότε, θενξ!


Τα λέμε

ελληνοφρενικος είπε...

Οπως σε τοσα και τοσα.......Ετσι και στο θεμα της ζωιτσας δεν καταλαβες το αυτονοητο.Ειναι τοσο μεγαλο νουμερο που την ετσουξε η απωλεια της εδρας περισσοτερο απο ολους τους αλλους της λαε(Ισως μονο με τον πονο της ραχηλ συγκρινεται).Δεν θελει την εδρα ουτε για τα λεφτα ουτε για να υπηρετησει καποιο σκοπο.Απλα πουλαει τρελα-κανει ψυχοθεραπεια-ψοφαει να ειναι πνευμα αντιλογιας κλπ.Στο οτι ψοφαει και για αρχηγιλικι ειναι γνωστο αλλα δεν ειναι η μονη τρελα της.Το επισης αυτονοητο οτι δεν εχει καμια σχεση με την αριστερα πηγαινε στον φιλο σμαρτ.Που εχει δικιο για την πολυδιασπαση αλλα τις περισσοτερες φορες(οχι ΟΛΕΣ το τονιζω)τα ατομα η οι χωροι που πρωταγωνιστουν στις διασπασεις η δεν ειναι αριστεροι η εχουν ψυχολογικα προβληματα και ασχολουντε σε σημειο εμμονης με το ποσες φορες εχεζε ο Σταλιν την ημερα,γιατι ο Τροτσκι εκλανε προς τα δεξια κλπ κλπ.

Φιλίστωρ είπε...

Με συμπαθάτε, παιδιά, αλλά έχω μια μικρή διαφωνία σ' αυτά που λέτε για το τι λογής ηγέτες θέλουμε στην Αριστερά. Αντιγράφω: "Δεν νομίζω ότι η ΛΑΕ έχει ανάγκη από ηγέτη-τσαμπούκι (αυτό είναι το κύριο προσόν τής Ζωής και αυτό είναι που της έδωσε τη δημοφιλία που είχε και όποια διατηρεί ακόμα). Έχει ανάγκη από ηγέτη-πουτάνα (πρόχειρα παραθέτω: μπασμένο στην πολιτική ζωή, καλό χαρτογράφο τής πραγματικότητας, διορατικό, με ικανότητα ελιγμών (αλλά και καλή πυξίδα για να μη χάνει τον προορισμό του στη συγκυρία) και ικανότητα πειθούς ακόμα κι όταν η άποψή του αποτελεί αισχρή μειοψηφία –ιδίως τότε). Δεν ξέρω πόσα από αυτά έχει ο Λαφαζάνης. Εκτιμώ όμως ότι η Κωνσταντοπούλου δεν έχει κανένα."

Η διαφωνία μου είναι διττή: (α) Σε αντίθεση μ' αυτά που λέτε, εγώ υποστηρίζω ότι δε θέλουμε "ηγέτες" στην Αριστερά. Από "ηγέτες" γκώσαμε. Τα είδαμε τα χαΐρια τους. Και μάλιστα τα είδαμε με τον πλέον κωμικοτραγικό τρόπο στην εμβληματική περίπτωση του Αλαβάνου. Πουτάνα τα έκανε ο "ηγέτης-πουτάνα". Μία φορά όλη κι όλη έχασε τη μπάλα... κι ακόμα την ψάχνει. Δε θέλουμε "ηγέτες" λοιπόν. Δημοκρατία θέλουμε. Και μια συλλογικότητα που να εκπαιδεύει τα μέλη της στη Δημοκρατία, αντί να τους κάνει χειροκροτητές και νεροκουβαλητές του "ηγέτη".
(β) Έστω ότι θέλουμε "ηγέτη-πουτάνα", όπως τον περιγράφετε. Τι απ' όλα αυτά που απαριθμείτε έχει ο Λαφαζάνης, βρε παιδιά; (Η Κωνσταντοπούλου σίγουρα δεν τα έχει, αλλά δεν είναι εκεί το θέμα μας. Άλλωστε, η Κωνσταντοπούλου έτσι κι αλλιώς δε διαφημίζει τα προσόντα που απαριθμείτε εσείς. Σε άλλα προσόντα ποντάρει.) Τι πα να πει όμως ότι δεν ξέρετε ποια από τα προσόντα αυτά έχει ο Λαφαζάνης; Αλήθεια δεν ξέρετε; Να σας πω εγώ τότε: Κανένα δεν έχει. Η όλη του πορεία μέσα στον ΣΥΝ και στον ΣΥΡΙΖΑ το αποδεικνύει περίτρανα. Από την ώρα που εγκατέλειψε το ασφαλές περιβάλλον του Περισσού, μονίμως πνίγεται σε μια κουταλιά νερό. Καλό παιδί, δεν αντιλέγω, αλλά ούτε για "ηγέτης" κάνει, ούτε συλλογικότητες ξέρει να οικοδομεί. Τι να λέμε τώρα; Μεταξύ μας θα κοροϊδευόμαστε;

LeftG700 είπε...

Φίλε Φιλίστορα,


Το σχόλιό σου βάζει ένα σοβαρό ζήτημα, στο οποίο υπάρχει, νομίζω, ένα γενικό μπέρδεμα στην Αριστερά. Εννοώ το ζήτημα της ηγεσίας/ηγέτη. Είναι όμως αργά και σε λίγο την κάνω για το κρεβατάκι μου. Θα το συζητήσουμε αύριο (μαζί με την ονοματολογία/αξιολόγηση στελεχών τής Αριστεράς). Καληνυχτίζω.


Τα λέμε

πικάπα είπε...

Φιλίστωρ, αν μετά από τέτοια σφαλιάρα, στο χώρο της αριστεράς ούτε τα αυτονόητα δεν μπορούν να γίνουν κατανοητά, είναι τζάμπα κόπος. Ούτε λόγος για ένταξη σε ένα πράμα που μόνο σπέρματα επιτυχίας δεν φέρει. Ώρες ώρες σκέφτομαι πως καλύτερα να παν όλοι σπίτι τους, να αφήσουν το χώρο να γεννηθεί κάτι άλλο. Ξέρω δεν είναι λύση, αλλά και αυτοί που πιάνουν το χώρο δεν μπορούν να φέρουν καμία λύση. Μόνο την εμποδίζουν, πραγματικά την εμποδίζουν.

LeftG700 είπε...

Φίλε Φιλίστορα,


Ξεκινάω από το δεύτερο και λιγότερο δομικό ζήτημα. Αυτό τής καταλληλότητας του Λαφαζάνη. Ότι δεν έχει το ηγετικό ανάστημα που απαιτούν οι περιστάσεις είναι φανερό. Όχι μόνο για μένα που δεν έχω παρακολουθήσει την πορεία του πριν από τις αρχές τού 2000 αλλά και για παλιότερους στο κουρμπέτι (όπως εσύ, καλή ώρα). Επομένως δεν πρόκειται να σφαχτούμε (με την πολιτική έννοια :-) ) γι’ αυτό το ζήτημα. Επίσης, κάτι άλλο, που για μένα δεν είναι ασήμαντο, ενώ, πιθανόν, να είναι για σένα: δεν ‘‘περνάει’’ στον κόσμο, δεν αρέσει, πώς να το πω αλλιώς; Αυτά, συνοπτικά, είναι προς χρέωσή του. Προς πίστωση:

Έχει συλλάβει ότι η απάντηση σε ό,τι μάς συμβαίνει είναι ένα ευρύ μέτωπο που θα προτάσσει ως ενοποιητικό στοιχείο το αίτημα της ανάκτησης μιας (σχετικής) εθνικής αυτοκυριαρχίας και αυτοδιεύθυνσης. Με αυτή την έννοια δεν τον θεωρώ επιρρεπή σε αριστερίστικα λάθη (που σου έχω πει ήδη ότι τα φοβάμαι πολύ), αν και δέχομαι πως επειδή ένα από αυτά που τον καθιστούν ελλειμματικό ως ηγέτη είναι ο χαμηλός βαθμός που παίρνει στην αποφασιστικότητα, δεν είναι και ο πιο αποτελεσματικός αμυντικός στις επιθέσεις τών αριστεριστών τής ΛΑΕ. Σούμα:

Αυτή τη στιγμή δεν μπορεί να γίνει άμεση αντικατάστασή του. Στο εξάμηνο που πέρασε από το Σεπτέμβριο εγώ τουλάχιστον δεν βλέπω να έχει αναδειχθεί ο/η διάδοχός του. Δεν λέω ότι δεν υπάρχει, ή ότι εγώ δεν έχω κάποιες ιδέες. Όμως, δεν έχει φανεί (και σε αυτό συμπεριλαμβάνω και την αναγνωρισιμότητά του). Άρα μένουμε εντός, εκτός, αλλά όχι και επί τα ταυτά. Ήγουν, τουτέστιν, δηλαδή, πλαισιώνεται από οιονεί αντιπροέδρους που κατά την άποψή μου θα πρέπει να επιλεγούν με κριτήρια α) να καλύπτουν το έλλειμμα δημοφιλίας τού Λαφαζάνη + β) να διαθέτουν τα προσόντα για να τον διαδεχθεί κάποιος από αυτούς στο εγγύς μέλλον.

Περνάω στο δεύτερο ζήτημα που έβαλες: τι τους θέμε τους ηγέτες, τους προέδρους και τους τσίιφς;

Δεν ξέρω, φίλε Φιλίστορα, αλλά μού φαίνεται πολύ δύσκολο να αιτιολογήσω γιατί διαφωνώ σε μία τόσο ριζοσπαστική άποψη που εκτείνεται μέχρι το κλαδί που καθόμαστε εμείς οι ίδιοι! Όπου και να γυρίσω στην Ιστορία, θα συναντήσω ηγέτες (για καλό ή για κακό). Μα ακόμα και στην προϊστορία τής εποχής τών σπηλαίων αν πάω δεν μου είναι δύσκολο να φανταστώ κάποιον σπηλαιάνθρωπο να μπαίνει μπροστά για να παλέψει με μια αρκούδα ή ένα σαρκοφάγο αιλουροειδές. Και δεν καταλαβαίνω γιατί η Δημοκρατία δεν μπορεί να συνυπάρχει με τους ηγέτες:

Πού βλέπεις την έλλειψη Δημοκρατίας (ή που δεν βλέπεις τον Ηγέτη) στην περίπτωση που ο Λένιν έβαλε σε ψηφοφορία τη διαγραφή τών Κάμενεφ και Ζηνόβιεφ για τη γνωστή μαλακία τους να βγάλουν στη φόρα με άρθρο τους το σχέδιο της εξέγερσης του Οκτώβρη, την έχασε, δεν έβγαλε μιλιά και, λίγο αργότερα, πρότεινε (και αυτή τη φορά πέρασε το δικό του) ως αντιπρόεδρο, αναπληρωτή του δηλαδή, τον …Κάμενεφ;


Τα λέμε

Φιλίστωρ είπε...

Πάω κατευθείαν στο δεύτερο: Πόσες φορές έχετε δει στην καθ' ημάς Αριστερά έναν "ηγέτη", που να χάνει την ψηφοφορία και να συμμορφώνεται με την απόφαση της πλειοψηφίας, όπως έκανε ο Λένιν στο παράδειγμα που δώσατε; Εγώ δεν έχω δει ποτέ. Αν όμως εσείς θυμάστε κάποιον, παρακαλώ να μου τον θυμίσετε κι εμένα. Πείτε μου "ο Χ." και θα σας πω ότι αυτόν τον Χ. τον θέλω κι εγώ για ηγέτη. Χωρίς εισαγωγικά.

Όσο για το άλλο, ότι δηλαδή "στο εξάμηνο που πέρασε από το Σεπτέμβριο δεν έχει αναδειχθεί ο/η διάδοχός του", (του Λαφαζάνη), θα συμφωνήσω πλήρως. Άμα κάτι δε λειτουργεί, προφανώς και δε θ' αναδειχτεί διάδοχη κατάσταση, τόσο σε ηγετικό, όσο και γενικότερα σε στελεχικό επίπεδο. Και είναι προφανές ότι η ΛΑΕ δε λειτουργεί, για να μην πω επίσης και ότι "δεν τσουλάει" καν.

LeftG700 είπε...

Φίλε Φιλίστορα,

Νομίζω ότι το κλειδί δεν κρύβεται στην ερώτηση «Πόσες φορές έχετε δει στην καθ' ημάς Αριστερά έναν "ηγέτη", που να χάνει την ψηφοφορία και να συμμορφώνεται με την απόφαση της πλειοψηφίας, όπως έκανε ο Λένιν στο παράδειγμα που δώσατε;». Νομίζω ότι βρίσκεται σε μια ουσιωδώς παραλλαγμένη ερώτηση:

«Πόσες φορές έχετε δει στην καθ' ημάς Αριστερά στελέχη που να μη συμμορφώνονται με την εισήγηση του ‘‘ηγέτη’’ και να του την πετάνε στα μούτρα, όπως έκαναν τα μέλη τής Κεντρικής Επιτροπής τού ΣΔΕΚΡ (μπ) με τον Λένιν, στην περίπτωση των Κάμενεφ και Ζηνόβιεφ;».

Εκεί είναι το μείζον πρόβλημα, φίλε Φιλίστορα, κατά την άποψή μου. Γιατί αυτό που λέμε για την κυριαρχία επί τού λαού («αν δεν υπήρχαν δούλοι δεν θα υπήρχαν αφέντες»), ισχύει και για την «καθ' ημάς Αριστερά». Και καμία δυσλειτουργία ή και αδυναμία να τσουλήσει η ΛΑΕ (και οποιοδήποτε άλλο κόμμα, όπως, λόγου χάρη, το ΚΚΕ) δεν μπορεί να αποτελεί δικαιολογία για τη γενική έλλειψη ηγετικών προσωπικοτήτων. Τι εμπόδιζε τους αριστερούς που «πιο αριστερά τους βρίσκεται μόνο ο τοίχος» (μη χέσω!) να υπερψηφίσουν την τροπολογία τής Αριστερής Πλατφόρμας στην Κεντρική Επιτροπή τού Φεβρουαρίου τού 2013, με την οποία επιχειρήθηκε να μπει ένα φρένο στις ‘‘πρωτοβουλίες’’ τού Τσίπρα στο πρώτο του ταξίδι στην Αμερική («το ευρώ είναι το εθνικό μας νόμισμα»); Και τι εμπόδιζε τον Λαφαζάνη να απαντήσει, όταν ερωτήθηκε αν ο Τσίπρας κινήθηκε εντός συνεδριακών αποφάσεων σε όσα είπε στην Αμερική στο δεύτερο ταξίδι του εκεί: «αστειεύεστε; ουδεμία σχέση!».

Έχουμε μεγάλο θέμα. Κι αυτό δεν είναι μόνο ότι ο Χ είναι λίγος και ο Ψ στραβός. Υπάρχει δομικό πρόβλημα.


Τα λέμε

Φιλίστωρ είπε...

Συμφωνώ απολύτως με την τελευταία απάντηση. Πλην όμως, κάθε φορά που κάποιος θα πει ότι ,"χρειαζόμαστε όργανα και συνελεύσεις, που να έχουν το πολιτικό κριτήριο και το ηθικό σθένος να καταψηφίζουν τις εισηγήσεις της ηγεσίας, κάθε φορά που το κρίνουν απαραίτητο", κάποιος άλλος θα βρεθεί και θα πει "Μην πριονίζουμε το κλαδί πάνω στο οποίο καθόμαστε"... (Does it ring a bell?)

ВОКОИТЕР είπε...

Λέφτ, δε μπόρεσα να γράψω νωρίτερα. Να σου πω ότι τελικά έχω μεγάλο πρόβλημα με τις ηγετικές φυσιογνωμίες της Αριστεράς. Ευτυχώς, δεν υπήρξα μέχρι στιγμής οπαδός ούτε του Λένιν, ούτε του Μάο, ούτε του Στάλιν, ούτε του Τσάβεζ, ούτε του Κάστρο. Οι προαναφερθέντες προσέφεραν μεν τεράστιο έργο, αλλά παράλληλα μόλις βγήκαν από το κάδρο, το πράγμα ξεφούσκωσε στις χώρες τους με καταστροφικά αποτελέσματα , αν με εννοείς. Δε μπορώ να περιμένω πότε θα εμφανιστεί ο νέος Λένιν για να αποθέσω το κορμί μου στα χεράκια του. Θέλω σήμερα να συμμετέχω σε ένα σχήμα το οποίο να λειτουργεί δημοκρατικά (ο ΣΥΡΙΖΑ όσο ήμουν εκεί δεν λειτουργούσε ποτέ δημοκρατικά, αλλά πάντα με "συνδικαλιές" από όλους τους υποχώρους τους, με πρωταθλητές τους ΣΥΝασπισμένους. Και όταν λέω δημοκρατικά φυσικά δεν εννοώ να μου παρουσιάζονται 2 επιλογές προς ψήφιση ή μία για επικύρωση.). Μια ουσιαστικά μονοπρόσωπη ηγεσία, είναι η καλύτερη εγγύηση για τη δημιουργία λατρείας της προσωπικότητας, αυλικών και αποτελεί ένα single point of failure. Μια πολυπρόσωπη, συλλογική ηγεσία αντίθετα αποτελεί προυπόθεση για συνέχεια και συνέπεια και δεν μπορεί να εκβιαστεί, να παραπλανηθεί ή να παραμεριστεί τόσο εύκολα. Σχετικά με τη ΛΑΕ τώρα. Όταν το καλοκαίρι έγινε το γνωστό φιάσκο μετά το δημοψήφισμα και μας προέκυψε το γνωστό μνημόνιο, στην πρώτη συνέλευση της ΟΜ στην οποία ανήκα δήλωσα την αποχώρησή μου από το ΣΥΡΙΖΑ ενώ οι σημερινοί ΛΑΕΤΖΗΔΕΣ λέγανε ενότητα, να μη φύγουμε από το ΣΥΡΙΖΑ και άλλες τέτοιες ιστορίες τις οποίες τις αναλύσαμε και το καλοκαίρι. Στις εκλογές του Σεπτέμβρη τους ψήφισα με ένα σωρό επιφυλάξεις. Σήμερα αν γινόντουσαν εκλογές δεν τους ψήφιζα με τίποτα γιατί πραγματικά δεν βλέπω να έχουν τη διάθεση να φτιάξουν κάτι καινούριο, ίσως δεν ξέρουν να κάνουν τίποτα διαφορετικό. Αυτά προς ώρας.

LeftG700 είπε...

Φίλε Φιλίστορα, νομίζω (είμαι σίγουρος) ότι με αδικείς. Βεβαίως, ξέρω ότι δεν το έκανες από πρόθεση. Είσαι καλός και έντιμος συνομιλητής, κι αυτό το ξέρω καλά. Πού με αδικείς;

Η ατάκα από το σχόλιό μου («μην πριονίζουμε το κλαδί πάνω στο οποίο καθόμαστε») δεν ήταν συνδικαλιά που προοριζόταν να ντριμπλάρει την απαίτηση για όργανα, συνελεύσεις και δημοκρατικό έλεγχο των όποιων ηγεσιών. Ήταν ειλικρινές επιχείρημα κόντρα στην κάπως μηδενιστική τάση που φανερά έβγαλες, όταν πρότεινες να λύσουμε το πρόβλημα ηγεσίας με το ριζοσπαστικό τρόπο τού εξοβελισμού τής έννοιας και του ρόλου τού (όποιου) ηγέτη.

Αν διατηρείς αμφιβολίες για το αν έτσι είχαν τα πράγματα ως προς αυτό που είπα, ρίξε μια ματιά πάλι στα σχετικά σχόλια.


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε Βοκοντέρ-Γιούρι,


Κανένα πρόβλημα που δεν μπόρεσες να γράψεις νωρίτερα. Δεν είναι σχολείο εδώ! ;-) Εξ άλλου, κι εγώ σου ‘‘χρωστάω’’ μία ανάρτηση.

Για να μη δημιουργούνται παρεξηγήσεις, όταν εγώ κάνω λόγο για «αρχηγό», «επί κεφαλής», «ηγέτη» και όλα τα σχετικά, δεν εννοώ ούτε στο ελάχιστο κάποια μονοπρόσωπη ηγεσία. Απλώς, δέχομαι αυτό που συμβαίνει παντού και πάντα στις ανθρώπινες και ζωικές κοινωνίες: είτε θεσμοθετημένα είτε στην πράξη, το φαινόμενο του να ξεχωρίζουν κάποιες μονάδες από ένα δεδομένο σύνολο είναι υπαρκτό διαχρονικά και ως τέτοιο μάλλον πρέπει να το θεωρούμε ‘‘φυσικό’’ γεγονός.

Λυπάμαι που δεν θεωρείς τη ΛΑΕ με τα κακά της και τα καλά της ως «βάση» σου. Το ιστολόγιο εδώ έχει πάρει θέση υπέρ της (όμως μη φοβάσαι ότι θα αρχίσω να σου «πουλάω κουπόνια» τής ΛΑΕ, όπως κάνουν οι κομματάρχες). Μεγάλο παιδί είσαι, θα τη βρεις την άκρη. Κι αν, παρά τα μέχρι τώρα συμπεράσματά σου, η βελόνα δείξει και πάλι ΛΑΕ, ελπίζω να μην είσαι από αυτούς που δεν αναθεωρούν ποτέ επειδή πιστεύουν ότι η αναθεώρηση είναι κακό πράγμα εξ ορισμού ή, ακόμα χειρότερα, από εκείνους τους χαζοβιόληδες που αρνούνται να αναθεωρήσουν για να μη παραδεχθούν πως έκαναν λάθος στην πρώτη τους εκτίμηση…


Τα λέμε